KallitheaCity Team
«Σε όλους όσοι επιμένουν να ασχολούνται ακόμα με το ερώτημα «αν το ποδόσφαιρο έχει σχέση με την πολιτική;» , πρέπει να τους πούμε ότι η απάντηση έχει δοθεί προ πολλού. Τουλάχιστον για εμάς που έχουμε ταξιδέψει με τους «Κόκκινους Βαρκάρηδες» και του «Μπούκοβι την Ομαδάρα» του εκλεκτού συγγραφέα Θανάση Σκρουμπέλου, τον οποίο έχω την εξαιρετική τιμή –ως αρμόδιος
αντιδήμαρχος- να καλωσορίσω στην πόλη μας. Κι όχι μόνο να τον καλωσορίσω αλλά και να τον
ευχαριστήσω διότι το «1969 το μπαράζ, Καλλιθέα αγάπη μου», έρχεται να ενισχύσει τα μάλα, την ελλιπή –έτσι κι αλλιώς- βιβλιογραφία για την πόλη μας και πολύ περισσότερο για τα αθλητικά δρώμενα σε αυτήν. Ο ακάματος εργάτης του γραπτού λόγου μιλά στην καρδιά μας. Τουλάχιστον αυτό έπραξε με τα δύο πρώτα βιβλία του που προανέφερα (κι εδώ πρέπει να τον ενημερώσω ότι έχω διαβάσει και τις δύο εκδόσεις του δικού του Μπούκοβι, οι οποίες κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου σε περίοπτη θέση) κι αυτό κάνει και με την τελευταία του δουλειά.
Διότι, το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ήταν ταξικό, τουλάχιστον κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Είχε αγκαλιαστεί αποκλειστικά και μόνο από λαϊκά στρώματα, εντός των οποίων σημειώνονταν και πάλι κοινωνικές αντιθέσεις. Δεν είχε την ίδια θέση στην κοινωνία της εποχής ο αχθοφόρος
του λιμανιού, που αγωνιούσε για την πορεία του Ολυμπιακού του, με τον μέσο υπάλληλο-κάτοικο
πρωτευούσης που υποστήριζε τον από τότε αντίπαλο της πειραϊκής ομάδας, που στην πορεία έγινε «αιώνιος».
Εκεί κάτω στον Πειραιά ξεπήδησαν από τον έμψυχο δυναμικό της ομάδας αθλητές που πήραν μέρος στη μάχη της Ηλεκτρικής, έχασαν τη ζωή τους στο κίνημα του ’44, και εκτελέστηκαν ως αντιφρονούντες στην Κέρκυρα ζητώντας – ως τελευταία τους επιθυμία- να φορέσουν την ερυθρόλευκη φανέλα. Δέος με διακατέχει μόνο και στη σκέψη που θα αναφέρω τα ονόματα τους: Ανδρέας Μουράτης, Μιχάλης Αναματερός, Νίκος Γόδας!
Θα συνεχίσω με τους Μακρονησιώτες ερυθρόλευκους Γιώργο Δαρίβα, Διονύση Γεωργάτο, Ηλία Μαλαμόπουλο και Νίκο Πολίτη και για να μην αδικήσω και την άλλη πλευρά (διότι είναι εμφανές σε ποια ανήκω) θα αναφερθώ και στον Αντώνη Παπαντωνίου, τον αδελφό του Γιάννη του
«δάσκαλου», ο οποίος επίσης, κόλλησε ένσημα στο καταραμένο νησί.
Έχει γράψει άλλωστε γι’ αυτά και ο εκλεκτός συνάδελφος Μάκης Διόγος, ο οποίος βρίσκεται μαζί μας απόψε στο πάνελ, και έχει δώσει πολλά στην ερευνητική δημοσιογραφία και με τις «Μικρές Αθλητικές Ιστορίες» του, μέσα από τις οποίες ξεδιπλώνεται και ο αγωνιστικός ίστρος του Έβαλντ Λίνεν αλλά και οι πολιτικές καταβολές ομάδων όπως η Ζανκτ Πάουλι.
Μαζί μας είναι και ο ξεχωριστός συνάδελφος Στέφανος Λεμονίδης, ο οποίος σε συνέντευξη που πήρε από τον κ.Σκρουμπέλο και δημοσιεύτηκε στο «Ευαγγέλιο μας» (οι υποψιασμένοι γνωρίζουν ποια εφημερίδα αποκαλούμε έτσι) μας ενημέρωσε ότι ο συγγραφέας μας ενώ βρισκόταν στην
παρανομία -κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών-κατέβαινε κρυφά στο Καραϊσκάκη!
Ας έλθουμε όμως στα Καλλιθεάτικα και στο μπαράζ του 1969. Η ομάδα μας ιδρύθηκε με παρότρυνση της τότε δημοτικής αρχής και του ιστορικού δημάρχου της πόλης Γιάννη Γάλλου. Ακριβώς εκείνου που, όπως περιγράφει σωστά ο συγγραφέας, ήταν από τους πρώτους που
συνελήφθησαν τον Απρίλιο των Συνταγματαρχών και οδηγήθηκαν στον Ιππόδρομο μαζί με άλλους Αριστερούς, ανάμεσα στους οποίους δέσποζε η ευγενική μορφή του Ηλία Ηλιού. Και η «πεντάστερη» μας, είναι δημιούργημα της εποχής του Γάλλου. Με πρωταγωνιστές στην ίδρυσή της πρόσωπα όπως οι αξέχαστοι Σπύρος Κερκύρας -παππούς του αγαπητού μας ενορχηστρωτή του «Ευαγγελίου» μας και πρώτος πρόεδρος της ομάδας- Τάκης Χιουρέας και Βασίλης Δεδούσης, ο ενεργός πάντα Σταύρος Καρακασίδης και κάποια ακόμα.
Και ναι! Η χούντα σε ‘κείνο το μπαράζ δεν ήθελε να ανέλθει κατηγορία η Καλλιθέα αλλά το Κορωπί, το οποίο είχε υπό τη σκέπη του ο απόλυτος άρχων του αθλητισμού, συνταγματάρχης Ασλανίδης.
Και πάλι ναι! Μπήκε στη μύτη των κρατούντων και η απόβαση των Καλλιθεατών στη Χαλκίδα και η επινίκια συγκέντρωση στη Δαβάκη. Απασχόλησαν ακόμα και το BBC!
Έχουμε πολλά να ακούσουμε και να μάθουμε απόψε και από τον πρόεδρο της ομάδας μας Σπύρο Παπαδόπουλο αλλά και από τον αθλητικό ιστοριοδίφη της πόλης μας Ιορδάνη Παραδεισόπουλο, ο οποίος με το λεύκωμα για τα 60 χρόνια του Εσπέρου, προσέφερε πολλά.
Όμως, έχουμε πολλά και να διαβάσουμε μετά το τέλος της αποψινής εκδήλωσης στο «1969 το μπαράζ, Καλλιθέα αγάπη μου» του Θανάση Σκρουμπέλου».
