KallitheaCity Team
Οι άνθρωποι πίσω στο Μεσαίωνα εξαφανιζόντουσαν όλη την ώρα. Σταυροφορίες, παθήσεις και σχεδόν ανύπαρκτο δίκτυο καταγραφής έκαναν εύκολο το να ξεγλιστρήσουν άνθρωποι μέσα από ρωγμές και δεν άφηναν ούτε ένα αποτύπωμα πίσω. Ευτυχώς, ο σύγχρονος κόσμος κάνει τέτοιες εξαφανίσεις να είναι σχεδόν αδύνατες – όταν οι άνθρωποι εξαφανίζονται, αποδεικνύεται συνήθως οτι σκοτώθηκαν ή απήχθησαν, ή τουλάχιστον θα ήταν πολύ πιθανό να έχει γίνει αυτό. Το θέμα είναι, συνήθως έχουμε κάποια απάντηση.
Γεγονός που καθιστά ακόμη πιο εντυπωσιακό όταν οι άνθρωποι πραγματικά εξανεμίζονται, υπό συνθήκες πολύ περίεργες. Όπως …
1. Ρέι Γκρίκαρ
Για 20 χρόνια, ο Ray Gricar ήταν ο εισαγγελέας του Center County, της Πενσυλβάνια. Ήταν ένας στέρεος άνθρωπος με φήμη σκληρού. Στις 15 Απρ 2005, ο Gricar τηλεφώνησε στη κοπέλα του και της είπε ότι θα πάει στην ύπαιθρο και θα επιστρέψει σύντομα.
Δεν επέστρεψε ποτέ..
Οι αστυνομικοί βρήκαν το αυτοκίνητό του έξω από ένα κατάστημα με αντίκες. Όλα έλειπαν εκτός από το κινητό του. Δεν υπήρχαν σημάδια πάλης. Μια αναζήτηση ξεκίνησε. Οι πιστωτικές κάρτες και οι λογαριασμοί του Gricar παρακολουθούνταν, χωρίς σημάδια δραστηριότητας. Το laptop του βρέθηκε σε ένα κοντινό ποτάμι, ήταν πολύ κατεστραμμένο για να ανακτήσει τα αρχεία.
Τι είναι αυτό που κάνει την εξαφάνιση του Gricar διαφορετική από τις υπόλοιπες όπου άλλα άτομα θα μπορούσαν να έχουν σκοτωθεί ή αυτοκτονήσει; Λοιπόν …
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στο διάστημα της εξαφάνισης του, το 2005, ο Gricar δούλευε επάνω σε αυτό που θα γινόταν γνωστό ως το σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης του Penn State, το οποίο μπορεί ή όχι να κατέληγε αποκαλύπτοντας έναν βοηθό προπονητή ποδοσφαίρου ως ένα φρικτό τέρας που αξίζει τη φυλακή. Ο Gricar δούλευε σε αυτό για έξι χρόνια. Στη συνέχεια, ο ίδιος εξαφανίστηκε.
Επιπλέον, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο Gricar το 1998 είχε μυστηριωδώς αρνηθεί να απαγγείλει κατηγορίες εναντίον του προπονητή παρά το γεγονός ότι είχε κάτι παραπάνω από αρκετά στοιχεία. Το 2005, το ίδιο πράγμα. Ήταν σαν να στοίβαζε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για τη μητέρα όλων των δικαστικών μαχών.
Θυμάστε το laptop που αναφέραμε; Το 2009 κάποιος έψαξε τον υπολογιστή του Gricar. Το ιστορικό αναζήτησης έδειξε ότι ο Gricar είχε κάνει ένα σωρό αναζητήσεων στο Web για πράγματα όπως «πώς να καταστρέψετε ένα σκληρό δίσκο» «πώς να ψήσετε ένα σκληρό δίσκο» και «ζημία από νερό σε ένα φορητό υπολογιστή». Είναι σαν να σκόπευε να καταστρέψει τον υπολογιστή μόνος του, με έναν τρόπο που θα έκανε το περιεχόμενό του μη ανακτήσιμο. Για να φανεί ότι το κατέστρεψε και στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Γιατί; Φαίνεται ότι δεν θα μάθουμε ποτέ
2. Λουις Λε Πρίνς
Ο Louis Le Prince ήταν ένας εφευρέτης του 19ου αιώνα, ο οποίος ειδικευόταν σε φωτογραφικές μηχανές και ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του που πράγματι δημιούργησε τη πρώτη αληθινά κινούμενη εικόνα του κόσμου. Με μια τέτοια πρωτοποριακή τεχνολογία στη διάθεσή του και πολλούς ακόμα άσους στο μανίκι του, ο Le Prince ήταν στο δρόμο να γίνει ο Γάλλος με τη μεγαλύτερη επιρροή μετά τον Ναπολέοντα. Οπότε … γιατί δεν έχουμε ακούσει ποτέ γι ‘αυτόν;
Επειδή εξαφανίστηκε. Από ένα τρένο.
Το 1890, ο Le Prince ταξίδευε στην Αμερική για να πάρει νέα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και να αναδείξει τα καινούργια υπέροχα παιχνίδια του. Στη Ντιζόν της Γαλλίας, πέρασε τον έλεγχο των αποσκευών του, επιβιβάστηκε στο τρένο με προορισμό το Παρίσι και αποσύρθηκε στην καμπίνα του και… αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδε κάποιος.
Οι επιβάτες δεν είδαν τίποτα ύποπτο. Δεν υπήρχαν θόρυβοι από την καμπίνα του Le Prince. Όλα τα παράθυρα ήταν ερμητικά κλειστά. Ωστόσο, όταν το τρένο τράβηξε για Παρίσι, όχι μόνο ο Le Prince δεν ήταν στο τρένο, αλλά οι αποσκευές του – που βρισκόντουσαν σε ξεχωριστό χώρο- έλειπαν επίσης. Έγιναν έρευνες τόσο στο σιδηροδρομικό σταθμό αλλά και στο σιδηρόδρομο αλλά ούτε ο άνθρωπος ούτε οι αποσκευές βρέθηκαν ποτέ.
Ο Le Prince είχε ανταγωνισμό με έναν Αμερικανό πρωτοπόρο. Ο Αμερικάνος μπλόκαρε τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας του Γάλλου στις ΗΠΑ, ενώ ο Le Prince επέστρεψε την πράξη με το να διαρρεύσει τα σχέδια της κάμερας του Αμερικάνου στους Γάλλους οπερατέρ πριν προλάβει να πάρει τα ευρωπαϊκά διπλώματα ευρεσιτεχνίας για αυτά.
Η εξαφάνιση του Le Prince σήμαινε ότι δεν υπήρχε κανείς για να κρατήσει τον Edison πίσω από το να πάρει όλα τα εύσημα για την ανακάλυψη των κινηματογραφικών ταινιών. Πολλοί ερευνητές το παρατήρησαν αυτό, αλλά δεν υπήρχε απολύτως κανένας τρόπος για να συνδεθεί ο Edison με την υπόθεση. Και ακόμα κι αν αυτός ήταν πίσω από την εξαφάνιση του Le Prince, το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Πώς;
3. Τζιν Σπάνγκλερ
Η Jean Spangler ήταν μια από τις πολλές κατοίκους του Λος Άντζελες – μια πανέμορφη ηθοποιός η οποία δεν άφησε την περιορισμένη επιτυχία της να την σταματήσει από το να έχει μια ζωή όπως την είχε ονειρευτεί. Είχε μόλις τελειώσει τα γυρίσματα του μικρού της ρόλου στην ταινία Young Man With A Horn. Θα μπορούσε να γίνει μεγάλη σταρ. Ή όχι. Εμείς ποτέ δεν θα μάθουμε αφού η μοίρα είχε άλλα σχέδια γι ‘αυτήν. Μια μέρα του Οκτώβρη του 1949 ξεκίνησε να συναντήσει τον πρώην σύζυγό της για την κηδεμονία των παιδιών και δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά.
Το πορτοφόλι της εμφανίστηκε δύο ημέρες αργότερα, ανέγγιχτο και ακριβώς όπως ήταν χωρίς μετρητά (δεν συνήθιζε να μεταφέρει χρήματα – η έρευνα απέκλεισε το ενδεχόμενο ληστείας). Το μόνο πράγμα που ήταν στο εσωτερικό ήταν ένα αινιγματικό σημείωμα:
«Kirk, δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Πάω να δω τον Δρ Σκοτ. Θα λειτουργήσει καλύτερα με αυτόν τον τρόπο, ενώ η μητέρα είναι μακριά».
Κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ο «Kirk». Αλλά υπήρχε ένας Kirk που ήξερε και ο οποίος έκανε την υπόθεση ακόμα πιο περίεργη…
[xtopic title=”TOPIC BOX” layout=”1″ alignment=”left” count=”2″ condition=”latest” order=”DESC” tags=”stories” featured=”0″ ids=”” cats=””]
Και όταν λέμε περίεργο, εννοούμε ότι η υπόθεση ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα ώστε να γίνει ένας εθνικός ντόρος.
Και τώρα ο «Kirk» με τον οποίο είχε συνεργαστεί. Συγκεκριμένα, ο ηθοποιός Κερκ Ντάγκλας του Σπάρτακου και ο πατέρας του Michael Douglas.
Ο Douglas κατάφερε να μπλεχτεί στην υπόθεση με το να λέει ότι ο “Kirk” του σημειώματος δεν ήταν αυτός…ειλικρινά, παιδιά, αυτός την ήξερε ελάχιστα. Περιέργως, μέχρι τότε η αστυνομία δεν είχε καν σκεφτεί αυτόν ως ύποπτο, παρά το γεγονός ότι έλεγχαν κάθε Kirk και Scott εντός της δικαιοδοσίας τους.
Ο Ντάγκλας θα μπορούσε, φυσικά, απλά να καλύπτει τα νώτα του, αφού πρόσφατα είχε πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία όπου η Spangler είχε επίσης έναν ρόλο. Και η συμμετοχή του ήταν μόνο ένα από τα πολλά περίεργα μικρά γεγονότα που έβγαιναν προς τα έξω. Για παράδειγμα, τρεις εβδομάδες πριν από την εξαφάνιση της Spangler, ένας περίεργος γιατρός αμβλώσεων ονόματι, Δρ Kirk, είχε απειλήσει όλες τις πρώην ασθενείς του από το τηλέφωνο, και ένας στενός συνεργάτης του είχε εξαφανιστεί χωρίς κανένα ίχνος. Αλλά τίποτα δεν προέκυψε ποτέ που να τον συνδέει με την εξαφάνιση της Spangler. Σε μια ακόμη έρευνα, δυο εγκληματίες οι οποίοι διασκέδαζαν με την Spangler είχαν εξαφανιστεί περίπου την ίδια περίοδο. Οποιαδήποτε αποδεικτικά στοιχεία που συνδέονταν με την εξαφάνισή της; Φυσικά και όχι!
Χωρίς ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, η υπόθεση ξεχάστηκε στη δημόσια συνείδηση μέσα σε λίγους μήνες. Σύντομα, ήταν κάτι λίγο περισσότερο από ένα σήκωμα των ώμων. Έτσι ξεθώριασε η μνήμη της Jean Spangler.
Εκτός από εκείνη τη μία φορά, όταν μια μυστηριώδης γυναίκα που έμοιαζε ακριβώς σαν κι αυτήν, εθεάθη στο Τέξας το επόμενο έτος. Ωστόσο, η αστυνομία δεν έδωσε βάση στο γεγονός
4. Τζιμ Τόμπσον
Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ο Jim Thompson ήταν ένας πράκτορας της OSS, τον προκάτοχο της CIA. Όταν τελείωσε την θητεία του, αποφάσισε να αποσυρθεί στη χώρα αποστολής του, την Ταϊλάνδη, και ξεκίνησε το πιο παράξενο είναι επάγγελμα για έναν πρώην κατάσκοπο: ασχολήθηκε με τη μόδα όπου μόνος ξανάχτισε τη βιομηχανία μεταξιού της Ταϊλάνδης. Οι προσπάθειες του Thompson για τη βελτίωση της οικονομίας του κέρδισαν το σεβασμό τόσο του λαού όσο και της κυβέρνησης, για να μην αναφέρουμε ότι τον έκαναν πολύ πλούσιο.
Στις 26 Μαρτίου του 1967, ενώ έκανε διακοπές σε ένα ορεινό εξοχικό σπίτι μαζί με μερικούς φίλους, ποτέ δεν επέστρεψε από το μοναχικό απογευματινό του περίπατο. Η δημοτικότητα και η δύναμή του αμέσως οδήγησε στη μεγαλύτερη αναζήτηση στην ιστορία της Ταϊλάνδης. Ο Thompson όμως δεν βρέθηκε ποτέ.
Ξέρουμε σίγουρα ότι ο Thompson δεν σχεδίαζε να κάνει ένα μεγάλο περίπατο, γιατί δεν είχε πάρει το σακάκι του, τη φαρμακευτική του αγωγή ή – ένα σημαντικό στοιχείο, καθώς ήταν ένας βαρύς καπνιστής – τα τσιγάρα του.
Φαίνεται επίσης απίθανο ότι μπορεί να χάθηκε ή να έπεσε. Ήταν ένας συνταξιούχος αξιωματικός του στρατού/κατάσκοπος με μεγάλη εμπειρία επιβίωσης. Το έδαφος ήταν σχετικά εύκολο, και αυτός ήταν ένας έμπειρος πεζοπόρος που του άρεσε να περπατάει μόνος σε ζούγκλες.
Οπότε, ίσως είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή κάτι άλλο; Αλλά αυτή η τεράστια επιχείρηση αναζήτησης δεν ήταν απλά ένα μάτσο παιδιά που νωχελικά περιφέρονταν γύρω από την περιοχή – ήταν ένα τάγμα έμπειρων ιχνηλατών, που χτένισαν τη γη. Νεκρός ή ζωντανός, αν ο Thompson ήταν εκεί θα είχε βρεθεί.
Σύντομα άρχισε η φήμη ότι ο Thompson, ως πλούσιος αμερικανικός ομογενής, είχε απαχθεί. Αν ναι, τότε δεν το έκαναν για τα χρήματα – δεν υπήρξε ζήτηση για λύτρα και κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ποτέ που να στηρίζει αυτή τη θεωρία.
Παρά τις ανταμοιβές και πολλαπλές αναζητήσεις, κανένα αξιόπιστο στοιχείο της τύχης του Thompson δεν εμφανίστηκε ποτέ. Η πιο γενικά αποδεκτή θεωρία ισχυρίζεται ότι απήχθη από κομμουνιστές – και αυτή η μία θεωρία βασίζεται σε μαρτυρία από μέντιουμ.
Και μιας και βρισκόμαστε στο “ας πάρει και το μέντιουμ ένα λόγο σε αυτό” στάδιο, ας πούμε και εμείς τη θεωρία μας: ο Thompson ήταν ένα σεβαστό μέλος της κοινότητας των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ, και όχι αναγκαστικά ένα πρώην. Οι μακροχρόνιες φήμες υποστήριζαν ότι ποτέ δεν άφησε την κατασκοπεία, καθώς και το γεγονός ότι εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου που η Νοτιοανατολική Ασία άρχισε να γίνεται εξαιρετικά εχθρική για τους Αμερικανούς – και λίγους μήνες πριν από την Επίθεση Tet – φαίνεται απαίσια βολικό. Θα μπορούσε να είχε κληθεί από τη συνταξιοδότηση πίσω για μια τελευταία αποστολή κατασκοπείας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θα μάθουμε ποτέ.
5. Το πλήρωμα του MV Joyita
Τον Οκτώβριο του 1955 ένα εμπορικό πλοίο ονόματι MV Joyita απέπλευσε από τη Σαμόα για ένα διήμερο ταξίδι προς τα Νησιά Τοκελάου, και μετέφερε 25 άτομα και φορτίο ξυλείας και κενά βαρέλια πετρελαίου. Τέσσερις ημέρες αργότερα, το λιμάνι προορισμού έστειλε μήνυμα ότι το πλοίο δεν είχε φτάσει. Δεν είχαν ληφθεί σήματα κινδύνου – η Joyita είχε εξαφανιστεί.
Μια τεράστια ερευνητική αποστολή οργανώθηκε. Το σκάφος δεν βρέθηκε παρά μόνο ένα μήνα αργότερα, να επιπλέει άσκοπα 600 μίλια μακριά από τη Σαμόα … με κανέναν επί του σκάφους.
Η Joyita είχε πλημμυρίσει και είχε κλίση σε σημείο που ήταν μερικώς βυθισμένη.
Και όχι, δεν ήταν μια περίπτωση όπου όλοι στέκονταν σε μία άκρη και όταν το σκάφος δεν άντεξε έπεσαν όλοι στο νερό. Το ημερολόγιο του σκάφους και ο εξοπλισμός πλοήγησης έλειπαν, όπως και το βαρκάκι, οι τρεις σωσίβιες λέμβοι και όλα τα τρόφιμα. Το ραδιόφωνο του πλοίου βρέθηκε σε άριστη κατάσταση λειτουργίας και ρυθμισμένο στη συχνότητα έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, είχε μόνο εμβέλεια περίπου 2 μιλίων, λόγω μπερδέματος στη καλωδίωση που είχε περάσει απαρατήρητο.
Στη αρχή φαίνεται πολύ απλό. Στο πλοίο άρχισε διαρροή και έπρεπε να το εγκαταλείψουν αλλά δεν ήταν σε θέση να εκπέμψει βοήθεια, έτσι δεν είναι;
Αυτό θα ήταν μια ωραία θεωρία, εκτός από το γεγονός ότι το πλοίο ήταν εντελώς αξιόπλοο. Είχε μια μεγάλη τρύπα στο πλευρό του, υποδεικνύοντας μια σύγκρουση με κάτι – αλλά αφού ο σκελετός του πλοίου δεν είχε πάθει ρήξη, δεν ήταν ικανό να προκαλέσει τόση ζημιά. Υπήρχε λίγο νερό μέσα στο πλοίο, αλλά αυτό οφειλόταν κυρίως στο ότι επέπλεε στα κύματα σαν φελλός για εβδομάδες.
Εάν το πλήρωμα και οι επιβάτες φορτώνονταν στις σωσίβιες λέμβους και επέπλεαν προς γνωστά νερά, γιατί κανένα από αυτά δεν εντοπίστηκε από την διάσωση αέρος; Οι σωσίβιες λέμβοι είναι σχεδιασμένοι για καλή ορατότητα, ακόμα και αν ανατραπούν δεν βυθίζονται εύκολα. Και δεν μιλάμε για μία σωσίβια λέμβο, αλλά για τρεις.
Περιμένετε, γίνεται καλύτερο! Τα περισσότερα από τα παράθυρα του πλοίου ήταν σπασμένα. Η κύρια μηχανή ήταν καλυμμένη με στρώματα για κανέναν προφανή λόγο, και μόνο μία από τις άλλες μηχανές δούλευε. Ένας από τους επιβάτες ήταν γιατρός, και η τσάντα του βρέθηκε στο κατάστρωμα – με διάφορα εργαλεία να έχουν αφαιρεθεί και αντικατασταθεί με αιματηρά κουρέλια. Για να ολοκληρωθεί η σκηνή, η χαλασμένη γεννήτρια είχε σταματήσει κάθε ένα από τα ρολόγια του πλοίου στις 22:25.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο καθένας άρχισε να σπρώχνει τη θεωρία του σχετικά με το τι είχε συμβεί. Ακόμη λιγότερο αναπάντεχα, οι θεωρίες κυμαίνονται από τις συνηθισμένες πειρατικές ιστορίες και ανταρσίες στις υποχρεωτικές “οι εξωγήινοι το έκαναν”, σε μια ιδιαίτερα δημιουργική όπου Ιάπωνες περιθωριακοί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επιτέθηκαν στο πλοίο.
Και ποιος ξέρει, ίσως μια από αυτές τις παράφρονες θεωρίες να είναι σωστή. Το MV Joyita δεν μιλάει. Είναι πολύ απασχολημένο να απολαμβάνει τη φήμη του “Mary Celeste του Ειρηνικού”.
