KallitheaCity Team
Επικήδειος λόγος Δημάρχου Καλλιθέας, Δημήτρη Κάρναβου για τον Θοδωρή Ψαλιδόπουλο:
«Είναι μερικά πράγματα στην ζωή μας που μας φαίνονται αδιανόητα.
Για μένα σήμερα είναι αδιανόητο ότι είμαι εδώ στη θέση αυτή να αποχαιρετάω τον Θοδωρή Ψαλιδόπουλο.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Θοδωρής έχει φύγει.
Ο Θοδωρής με την ζωντάνια του, με το χιούμορ του, με την αισιοδοξία του , με τον όμορφο λόγο του, με την έντονη παρουσία του παντού στα Δημοτικά Συμβούλια, στον Δήμο στις συναντήσεις μας.
Και όμως είμαστε όλοι σήμερα σε αυτή την τόσο δύσκολη και επίπονη θέση να τον αποχαιρετάμε για τελευταία φορά.
Να τον αποχαιρετάμε με βαριά θλίψη.
Μπροστά στην απώλεια ενός τόσο σημαντικού φίλου αλλά και ανθρώπου.
Προσωπικά χάνω ένα άνθρωπο που είχα χτίσει μια στενή οικογενειακή και φιλική προφανώς σχέση για τρεις και πλέον δεκαετίες.
Που είχαμε περάσει πολλές όμορφες στιγμές με τις οικογένειες μας, που είχαμε μοιραστεί τις ανησυχίες μας, τις αγωνίες μας αλλά και τις ευχάριστες στιγμές μας.
Με έναν άνθρωπο που χαιρόμουν να συζητώ ,που μοιραζόμουν την αγάπη για την πόλη μας, το πάθος για την πολιτική.
Με τον άνθρωπο που χαιρόμουν ακόμα και να διαφωνώ γιατί πάντα θα άκουγα κάτι σοβαρό , κάτι νέο.
Με ένα δημοσιογράφο, συγγραφέα, διανοούμενο με ισχυρή άποψη και θέση για την πατρίδα μας και την πόλη μας.
Θυμάμαι την πρώτη μας γνωριμία καλοκαίρι του 1990 όπου συντόνιζε την, πρωτοποριακή για την εποχή, πρωτοβουλία της τότε διοίκησης Γεωργίου Ψαλιδόπουλου «Πολιτικές νεολαίες και ανακύκλωση».
Θυμάμαι ακόμη εκείνες τις πρώτες συζητήσεις που είχαμε με τον Θοδωρή πριν πολλά πολλά χρόνια όταν νέος μετείχα σε αντίθετη πολιτικά παράταξη από αυτή του Θοδωρή σε καιρούς πόλωσης ακόμη και βίας και παρόλα αυτά συζητούσαμε πολιτισμένα και δημιουργικά για ώρες μαζί με άλλους νέους αντίθετων πολιτικών αντιλήψεων.
Ήταν τότε πραγματικά οι συζητήσεις μας μια όαση πολιτικού πολιτισμού αλλά και μια ελπίδα για μια καλύτερη δημοκρατία και την πρωτοβουλία την είχε ο Θοδωρής.
Γιατί πάντα έβλεπε την πολιτική διαφορετικά.
Την έβλεπε από πιο ψηλά και την ήθελε πιο ψηλά.
Και θυμάμαι ακόμη πόσο χαρά είχα πάρει όταν με είχε τιμήσει και μου αφιέρωσε τα δικά του βιβλία, αλλά και το βιβλίο του πατέρα του.
Τα χρόνια πέρασαν από τότε.
Χτίσαμε σιγά σιγά μια φιλική και οικογενειακή σχέση.
Συναντηθήκαμε στο δημοτικό στίβο σε διαφορετικές παρατάξεις.
Και βρεθήκαμε ακόμα και αντίπαλοι σε δυο συνεχείς δημοτικές εκλογές.
Είχαμε και τις διαφωνίες μας.
Αργότερα ως δήμαρχος είχα και την αυστηρή κριτική του.
Αυτό ποτέ δεν με πείραξε.
Γιατί εκτιμούσα πάντα την άποψη του και πάντα πίστευα ότι η άποψη του είχε ευρύτητα γνώσης και ήταν καλοπροαίρετη.
Ο Θοδωρής δεν έπαψε ποτέ να είναι αυτός που πρωτογνωρίσαμε στα νεανικά μας χρόνια.
Ένας άνθρωπος με επίπεδο, με πολιτικό πολιτισμό, με θετική σκέψη ,με γνώσεις αλλά και με προσωπικότητα.
Αυτό όμως που τον χαρακτήριζε περισσότερο ήταν αγάπη του για την Καλλιθέα. Μια αγάπη που είχε από τα παιδικά του χρόνια, παιδί ον ενός δήμαρχου αυτής της πόλης ,του Γιώργου Ψαλιδόπουλου.
Επειδή το παράδειγμα του και η μνήμη του πρέπει να μείνει ζωντανή οφείλω να πω λίγα λόγια για την ζωή και την προσωπικότητα του θανόντος, πέραν της προσωπικής διάστασης.
Καταρχάς για την πολιτική του διαδρομή, όντας πολιτικοποιημένος από μικρό παιδί στις τάξεις της αριστεράς.
Πρέσβευε πάντα τον ορθό πολιτικό λόγο, μιλούσε πάντα για αξίες ,αποστρεφόταν τον λαϊκισμό, είχε διαμορφώσει ένα υψηλού επιπέδου πολιτικό λόγο που πολύ δύσκολα θα βρούμε όμοιο του.
Και είχε κατέβει μάλιστα υποψήφιος βουλευτής με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, το 1993.
Ο Θοδωρής Ψαλιδόπουλος υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ελληνορωσικού Συνδέσμου (2000), του οποίου έχει διατελέσει Ειδικός και Γενικός Γραμματέας κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ευάγγελου Γιαννόπουλου, του Γεράσιμου Αρσένη και του πρέσβη ε.τ. κ. Κυριάκου Ροδουσάκη.
Από το έτος 2015 ήταν Πρόεδρος του Ελληνορωσικού Συνδέσμου.
Έχει τιμηθεί με το Μετάλλιο των Διεθνών Σχέσεων του Δήμου της Μόσχας (2005) για τη συμβολή του στην εγκατάσταση στην Καλλιθέα του Μνημείου των Σοβιετικών Μαχητών Πεσόντων για την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία της Ελλάδας (1941 – 1944)
Ανάλογη ήταν και η διαδρομή του στην δημοσιογραφία.
Ήταν ένας σοβαρός και εμπεριστατωμένος δημοσιογράφος, έχοντας ως εφόδιο τις σπουδές του στο Πάντειο και με μεγάλη πνευματική παραγωγή κάτι που αποδεικνύεται και από τα βιβλία που εξέδωσε αλλά και τις μεταφράσεις ρωσικών έργων στα ελληνικά που έκανε.
Ήταν για χρόνια η Φωνή της Ελλάδας στην δημόσια ραδιοφωνία με χιλιάδες ώρες ποιοτικών ραδιοφωνικών εκπομπών που απετέλεσαν μια πολύτιμη γέφυρα της Ελλάδας με την ελληνική διασπορά.
Για αυτό άλλωστε και ήταν αγαπητός και σεβαστός στους δημοσιογραφικούς κύκλους.
Όμως, η πραγματική αγάπη του Θοδωρή Ψαλιδοπουλου ήταν η Καλλιθέα .
Θα μπορούσε να πάρει άλλους δρόμους στην πολιτική.
Πιθανά και στην δημοσιογραφία.
Όμως ο Θοδωρής ήταν αφοσιωμένος στην Καλλιθέα.
Γιατί την αγαπούσε.
Και προτίμησε τον αγώνα του και την ανέλιξη του να την έχει στον δημοτικό στίβο όχι μόνο ως διοίκηση αλλά και ως αντιπολίτευση.
Πάντα με τη αίσθηση του καθήκοντος και της ευθύνης .
Από 20 χρόνων ήδη εξελέγη πρόεδρος του Συνοικιακού Συμβουλίου της περιοχής Χαροκόπου – Λόφου Σικελίας.
Και από το 1998 εκλέγονταν συνεχώς δημοτικός Σύμβουλος.
Είχε σημαντικές θέσεις ευθύνης στο δήμο μας, την αντιδημαρχία πολιτισμού και παιδείας για 15 περίπου χρόνια με σημαντικό έργο και την αντιδημαρχία Τεχνικών έργων για αρκετά χρόνια.
Είχε ενεργό ρόλο και στην Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής, ενώ συμμετείχε ενεργά στα συνέδρια της Κεντρικής Ένωσης Δήμων.
Δυστυχώς, σήμερα η Καλλιθέα χάνει ένα άξιο τέκνο της και εμείς χάνουμε έναν άξιο φίλο, έναν άξιο άνθρωπο.
Φίλε Θοδωρή,
Είναι πολύ δύσκολο να σε αποχαιρετήσουμε. Και το κάνουμε με ανείπωτη θλίψη. Κρατάμε μέσα μας την μνήμη σου, κρατάμε τα λόγια σου, το έργο σου, την προσωπικότητα σου.
Δεν θέλουμε να ξεχαστείς και θα φροντίσουμε για αυτό.
Ήδη το Δημοτικό μας Συμβούλιο ομόφωνο αποφάσισε να δώσει το όνομα σου στην Δημοτική μας Βιβλιοθήκη.
Αγαπητή μου Ρένα,
Αγαπητή μου Χριστιανα,
Αγαπητέ μου Γιώργο
Καταλαβαίνω τον πόνο σας .
Να είστε όμως περήφανοι για το γιο σύζυγο και πατέρα σας.
Είμαστε όλοι περήφανοι για τον Θοδωρή Ψαλιδόπουλο».
